تاریخچه ماچا

 تاریخچه ماچا

 حتما با شنیدن نام ماچا دومین سوالی که در ذهن شما بوجود میاد این است که “ماچا از کجا بوجود آمده است؟” 

در این مقاله از باماچا میخواهیم با تاریچه ماچا بیشتر آشنا بشیم .

تاریخچه چهار هزار ساله ی ماچا پر از حوادث گوناگون و اتفاقات جالب است. از همان ابتدا چینی ها از چای برای درمان التهابات، تب و سایر بیماری ها استفاده می کردند. درمتون باستانی چین، از شنگ نانگ رهبر و درمانگر افسانه ای چینی به عنوان کسی که اولین بار از گیاه چای نوشیدنی درست کرده، نام برده شده است.

در افسانه ها آمده است که شنگ نانگ پس از نوشیدن آب داغ درداخل یک قوری که برگ های درخت چایی که در همان نزدیکی قرار داشت،به درون آن افتاده بود احساس بسیار لذت بخشی را تجربه کرد. او به قدری تحت تاثیر قرار گرفت که چای را به مجموعه ی گیاهان داروییش اضافه کرد.

مدت ها پیش  چینی ها روشی را ارائه کردند که در آن برگ های چای را به شکل کیک در می آوردند. این کیک ها را به راحتی می شد ذخیره سازی نمود یا جا به جا کرد. آن ها زمانی که می خواستند چای بنوشند یک تکه کوچک از کیک چای را جدا می کردند و پس از پودر کردن در داخل آب داغ می ریختند  و با یک ویسک بامبو آن را هم می زدند.

• قرن هفتم تا نهم

راهبان ژاپنی که در طول قرن های هفتم تا نهم برای آموختن مکتب زن بودیسم (Zen Buddhism) به چین سفر کرده بودند با خواص اعجاب آور چای آشنا شدند و این گیاه شگفت انگیز را به ژاپن بردند. به تدریج کیک چای در معابد ژاپن رواج یافت و ژاپنی ها به سنت های چینی استفاده از کیک چای و هم زدن آن با آب داغ گرایش پیدا نمودند.

مصرف چای باعث می شد تا راهبان ژاپنی سالم تر و دارای انرژی و تمرکز ذهنی بیشتر باشند و این امر باعث می شد تا اعمال عبادی خود ( یا همان مدیتشن) را بهتر انجام دهند. آن ها با اضافه کردن نمک و فلفل به چای ترکیبی جدید را به دست آوردند که با نام اکسیر سلامتی شناخته می شد. اولین مزارع چای در اطراف معابدی که در منطقه یوجی (Uji) واقع بود، به وجود آمدند. این منطقه در تاریخچه ی ماچا سهم مهمی دارد زیرا به عنوان مبدا پیدایش چای ماچا شناخته می شود. در قرن های بعد به دلیل سیاست انزوا طلبی امپراتور چین، روابط تجاری بین چین و ژاپن کاهش یافت و عرصه برای ابتکارات ژاپنی ها در زمینه ی چای باز شد.

• قرن سیزدهم

پس از چهارصد سال از ورود چای به ژاپن یعنی در قرن سیزدهم میلادی چای در سرتاسر ژاپن به شهرت رسید. در 1211 میلادی راهبی به نام “میوان ایسای” کتاب ” کیسا یوجوکی ” ( چای برای سلامتی ) را نوشت و در آن ادعا کرد که چای داروی کاملی برای درمان بیماری های ذهنی و جسمی می باشد. در نتیجه ایسای به عنوان کسی که مردم را به تولید و مصرف گسترده چای دعوت کرد شناخته می شود. در اواخر قرن سیزدهم به جای استفاده از چای های کیک مانند از برگ های بخار داده شده استفاده می کردند و کسانی که از اروپا برای گردش به چین آمدند به جای آشنایی با چای های کیک مانند باستانی با برگ های چای بخار داده شده آشنا شدند. در همین زمان راهبان ژاپنی به تکمیل فرآیندی که امروزه درتولید چای ماچا از آن بهره گرفته می شود مشغول بودند.

• قرن چهاردهم

با شروع قرن چهاردهم تولید کنندگان ژاپنی روش جدیدی برای آسیاب کردن چای بدست آوردند. آن ها با استفاده از صفحات سنگ گرانیت پودر چایی را تولید کردند که نرم تر و دارای ضایعات کمتری بود. یکی از جالب ترین رویدادهایی که در اوایل قرن چهاردهم هر ساله برگزار می شد ” مسابقات چای توچا ” بود که در یک ساختمان دو طبقه ی کوچک برگزار می شد. دراین رویداد- که ترکیبی جالب از آداب مکتب بودیسم، نوشیدن چای و رقابت های جذاب مسابقه دهندگان بود- شرکت کنندگان بایستی با چشم های بسته شده و فقط با نوشیدن چای، باغی که چای درآن کشت شده بود را تشخیص می دادند و در همین حال تماشاچیان در مورد این که چه کسی برنده می شود با یکدیگر شرط می بستند. این مسابقات سرانجام غیر قانونی اعلام شد و ساختمان هایی که در آن مسابقات انجام می شد تبدیل به چایخانه شدند. مراسم تشریفات چای که ژاپنی ها امروزه برگزار می کنند در واقع برگرفته از همان آداب و رسومی است که در آن چایخانه ها شکل گرفت.

• قرن شانزدهم

قرن شانزدهم میلادی در تکامل تاریخچه ی چای بسیار نقش داشته است زیرا در این زمان مراسم سنتی چای به تدریج شکل گرفت. این مراسم سنتی به چادو یا سادو که همان “هنر درست کردن چای” می باشد شناخته می شود. راهب بودایی سن نوریکو (1522-1591) به عنوان پدر مراسم تشریفاتی چای شناخته می شود. در این زمان بود که کشاورزان ژاپنی متوجه شدند با قرار دادن برگ های چای در سایه چای بسیار بهتر می شود. به همین دلیل آن ها جوانه های گیاه چای را با بامبو و ساقه های برنج می پوشاندند ( که به این کار تانا می گفتند ) . چون درآن زمان پودر ماچا به مقدارکمی تولید می شد معمولا خانواده سلطنتی، سامورایی ها، کشیش ها و بازرگانان ثروتمند از آن استفاده می کردند.

• قرن های هفدهم تا نوزدهم

با ظهور روش های جدید کاشت و فرآوری چای، این چای در میان مردم ژاپن از محبوبیت بیشتری برخوردار می شد. این امر به خصوص در دوره ی ادو اپوچ ( 1603-1867) بسیار صادق بود. در این دوره از تاریخچه ی ماچا تولید کنندگان ژاپنی به روش های کاملا جدیدی دست پیدا کردند که در آن برگ های چای بخار داده می شدند تا رنگ روشن آن ها و فواید پزشکی آن ها حفظ شود. با این روش همه می توانستند به این نوشیدنی دسترسی داشته باشند و از فواید این چای سالم تر بهره ببرند. تا آن زمان بیشتر مردم از برگ های برشته شده‌‎ی قهوه ای رنگ ماچا ( بانچا ) استفاده می کردند.

• قرن بیست و یکم

در 250 سال گذشته ماچا به تدریج به نقاط مختلف دنیا سفر کرده است و در قرن بیست و یکم این چای بیش از هر زمان دیگری در بین مردم دنیا رواج پیدا کرده است و این روند هر روز شتاب بیشتری  می گیرد. پیشرفت علم باعث شناخته شدن دقیق ویژگی های چای ماچا شده است که یکی از مهم ترین های آن داشتن آنتی اکسیدان بسیار بالاست که  می تواند از پیری و بیماری های مزمن جلوگیری کند.